Loes

Mag ik je voorstellen aan Loes?

Loes is een dame uit de Rotterdamse wijk Carnisse. Zelf heb ik persoonlijk nooit mogen ontmoeten. Hoe dat komt? Ze was reeds afgelopen zomer op 82-jarige leeftijd helaas van ons heengegaan, voordat ik over haar hoorde, laat staan haar heb kunnen ontmoeten. Waarom ik toch over haar vertel, ook al ken ik haar niet persoonlijk? Ze heeft momenteel in Rotterdam een tentoonstelling met eigen werk. Waar dat eigen werk uit bestaat? Kijk maar naar de foto’s.

Links achter zie je ook een aantal stoelen met diverse projecten.

Ik kreeg bijna de neiging om een werkje op te pakken en verder te breien. Alleen durf ik niet met zekerheid te zeggen of dat ook inderdaad het geval was.

Aan de binnenkant van de stellage met de truien was ook het één en ander te vinden: foto’s, citaten van Loes en video’s. En natuurlijk nog meer truien.

Museum Rotterdam was op zoek naar verhalen van Rotterdammers. Bij meerdere bezoeken aan de wijk Carnisse viel Loes Veenstra op: ze zat bijna altijd in de deuropening en was vaak aan het breien. Na enige tijd gesprekken nodigde Loes de onderzoekers bij haar binnen uit. Daar ontdekten de onderzoekers naast de diverse verzamelingen een grote hoeveelheid gebreide items, met name truien. Naar aanleiding daarvan is het balletje gaan rollen: in 2012 organiseerde  Christien Meindertsma een tentoonstelling, stelde een boek samen op basis van de truien en een flashmob werd voor Loes georganiseerd. Van de flashmob circuleert op YouTube nog steeds een filmpje. Dit filmpje wordt op de tentoonstelling getoond.

Tot slot nog een foto, waar ik toch ook wel blij van werd.

De tentoonstelling is weliswaar klein, maar heeft een prominente plek gekregen naast de ingang van het museum. Toch mooi om te zien.

Tip: Tentoonstelling “Loes”

In het Museum Rotterdam aan het Rodezand 26 aldaar is van 8 oktober tot en met 26 februari de tentoonstelling Loes. Het is een eerbetoon aan Loes Veenstra, die afgelopen zomer is overleden. Deze vrouw, woonachtig in de Rotterdams wijk Carnisse, breidde kleurrijke truien, de één na de ander. Aangezien deze truien wel gebreid, maar nooit gedragen werden, organiseerde men in 2012 een flashmob. Er is ook een boek uitgegeven met foto’s van al haar truien. Deze is te koop op deze site voor de prijs van 25 euro.

Na haar overlijden deze zomer is nu de mogelijkheid om in het Museum Rotterdam deze truien te bewonderen. De tentoonstelling is tevens een beeld van de omstandigheden in de wijk, die ook zijn weerslag hebben gehad op de truien.

Vandaag wordt de tentoonstelling geopend om 17.00 uur. De inloop is vanaf 16:30 uur. Daarna is de tentoonstelling nog tot en met 26 februari te bekijken.

Klederdrachten op schilderijen

Zoals bekend bezoek ik graag musea. Dit kunnen (voor mij) nieuwe musea zijn, maar ook oude bekende waar ik met enige regelmaat terugkeer.

Altijd leuk om nieuwe tentoonstellingen te zien, maar ook om gewoon eens te kijken naar (voorlopers van) klederdrachten. Om te zien hoe ze afgebeeld werden, maar ook hoe ze in de loop der tijd veranderden.

Hier een aantal voorbeelden uit diverse musea.

Nederlands Klederdrachtmuseum

Aan de Herengracht is in Amsterdam op nummer 427 sinds een aantal maanden een nieuw museum gevestigd: het Nederlands Klederdrachtmuseum. Ik ben erg enthousiast over dit nieuwe museum. Weliswaar een klein museum (slechts zeven kamers), maar wel erg compleet in omschrijving en beschrijving van de klederdracht en bijbehorende geschiedenis.

Mocht je dus een keer in de hoofdstad zijn, dan is dit zeker de moeite waard. Toegangsprijs is voor volwassenen 10 euro, met Museumkaart 8 euro.

Bezoek Schwarzwälder Trachtenmuseum

Tijdens mijn vakantie in het Zwarte Woud heb ik een klein museum in Haslach kunnen bezoeken: het Schwarzwälder Trachtenmuseum. Het ligt net buiten het centrum in een voormalig klooster van de kapucijner orde. In dit gebouw is ook de Tourist Information gevestigd (mocht je op zoek zijn ;-)).

Het museum is een overzicht van alle klederdrachten uit het gehele Zwarte Woud in al zijn variëteit bij diverse gelegenheden, zoals bijvoorbeeld huwelijk, dagelijks leven, rouw en carnaval. In kamers waren vooral poppen te zien met de kleding, hoeden, sieraden en dergelijke met bordjes met uitleg wat er precies zien was. In aparte toonbakken werden verdere sieraden en bijbehoren getoond. Op de wanden in de gangen langs de kamers waren prenten te zien van de klederdrachten te zien.

Een mooi overzicht van de variëteit in klederdracht in dit gebied. Hier en daar was wel te zien, dat de inrichting enige tijd geleden was gebeurd (er werd op  een enkel bordje gesproken over de CSSR als dat er nog zou zijn), maar dat haalt niets weg van de kracht van de tentoonstelling. Enige “minpunt”: niet iets over de ontwikkeling van de dracht in de loop der tijden.

Nog een aantal foto’s, zodat je een indruk hebt van de tentoonstelling.

Schenking foto’s Catharijneconvent

Vandaag kwam in het nieuws, dat het Museum Catharijneconvent in Utrecht een schenking van 600 foto’s heeft gedaan aan Wikipedia. Op deze foto’s zijn kerkelijke textilia te zien, zoals bijvoorbeeld textielfragmenten, borduurwerk en complete kerkelijke gewaden.

Hier de link voor het nieuwsbericht: http://www.ad.nl/utrecht/catherijneconvent-geeft-foto-s-aan-wikipedia~af9fbb20/

Dus mocht je wat meer inspiratie willen opdoen, dan kan dat via Wikipedia. Altijd fijn als een dergelijke collectie breder toegankelijk gemaakt wordt. Alvast veel kijkplezier toegewenst.

Klederdrachten museum Veere

Dit voorjaar was ik in een zonnig Zeeland voor een weekend aan het strand. Op de terugweg naar huis lag de kleine, maar pittoreske stad Veere op de route. Laten ze daar nou ook nog een museum hebben met (Zeeuwse) klederdracht: Museum De Schotse huizen… Voor het formaat van de stad was het museum groot, maar er is ook genoeg te zien. Het herinnert aan de handelsbetrekkingen tussen Schotland en Veere, dat stapelplaats was voor Schotse wol. Natuurlijk kwam dit ook terug in de tentoonstelling.

Verder was er ook een mooie overzichtstentoonstelling over klederdracht. Tot slot nog een aantal foto’s van deze klederdracht. Kijk je mee?

Kleding op schilderijen

Musea ben ik altijd gek op om te bezoeken. Die zijn altijd het perfecte excuus voor mij, om de toerist te spelen/zijn.

Bij zo’n bezoek let ik ook altijd op de stoffen. Hoe zien die eruit? Zeker de luxere stoffen van de geportretteerden op bijvoorbeeld schilderijen vind ik altijd mooi om te zien.

Kijk je met me mee?

Zomaar wat voorbeelden van beroemde en minder beroemde personen, waar mijn oog viel op de stoffen, de afwerking met bijvoorbeeld borduurwerk, of de kleuren. Voor mij altijd een plezier om naar te kijken.

Kimono als kunstobject

Vorig jaar was in de maanden maart tot en met mei in het Sieboldhuis in Leiden een kleine, maar prachtige tentoonstelling te zien, namelijk “Zijden pracht. Kimono’s uit de Kubota collectie”. De nationale dracht van Japan werd hierin centraal gesteld.

De stof van de kimono beslaat zo’n 13 meter lengte en 36 centimeter breedte en vormt de basis voor een rijke traditie van weven, borduren, schilderen en verven. De kunstenaar Itchiku Kubota (1917-2003) wilde verder kijken dan alleen maar de kimono als kleding. Hij baseerde zich op de tsuhjigahana-techniek uit de gouden eeuw van Japan. Een zeer bewerkelijke techniek: voor één kimono was hij zo een jaar kwijt. Soms maakte hij er meerdere, die naast elkaar een grotere afbeelding vormden. Mocht je dus ooit de kans hebben om deze kimono’s te zien, ga vooral kijken. Ik had en heb grote bewondering voor deze kunstenaar, hoe hij dit gemaakt heeft.
Tot slot een aantal afbeeldingen van de tentoonstelling.

Tentoonstelling Vette Visserstruien

In het Maritiem Museum in Rotterdam was tot november 2015 de tentoonstelling Vette visserstruien te zien. Hier werden visserstruien tentoongesteld naar aanleiding van het tweede boek van Stella Ruhe.

Weliswaar was de uiteindelijke tentoonstelling in een klein hoekje van het museum terug te vinden, in de grote ontvangsthal werd je er wel al op gewezen. Er viel dus bij binnenkomst niet aan te ontkomen.

Op de tentoonstelling zelf waren de visserstruien te vinden, die waren gemaakt op basis van de oude patronen op de foto’s.

Ook waren de diverse proeflapjes met de voor iedere plaats kenmerkende patronen te zien.

Diverse reproducties van foto’s met visserstruien waren eveneens te zien.

Kortom: een mooie overzichtstentoonstelling naar mijn idee, ondanks dat het wat klein was. Maar dat is dan mijn eigen idee: ik had graag nog wat meer gezien.

Inmiddels is deze tentoonstelling ten einde. Maar je hebt nog wel de mogelijkheid om nog in ieder geval een deel te zien op andere locaties. Van 24 juni 2016 tot en met 28 februari 2017 is in Museum Kaap Skil in Oudeschild op Texel de tentoonstelling Visserstruien ter gelegenheid van het tweede boek van Stella Ruhe. Hier zijn visserstruien te zijn, uit elke plaats één. De Zuid-Hollandse truien zijn te zien van 18 juni tot en met 13 november 2016 in Museum Vlaardingen.  Van april tot half september 2017 zal een groot gedeelte van de truien te zien zijn in Museum The Mo In Sheringham, Norfolk in Groot-Brittannië.